Zaterdag 3 september hadden we aan het begin van een nieuw werkjaar onze parochiedag nieuwe stijl. De oproep van paus Franciscus voor een synodale kerk hebben we vormgegeven. Het gaat om de manier waarop de kerk leeft en werkt als gemeenschap waarvan de leden samen optrekken, samenkomen en actief het geloof belijden. Synodale komt van het woord synode wat al vroeg op duikt in de traditie van de kerk. Het woord verwijst ook naar Jezus, die zichzelf ‘de weg’ noemt. In Handelingen worden eerste christenen dan ook ‘aanhangers van de Weg’ genoemd. De Handelingen van de apostelen geeft een verslag van het begin van de Kerk, het begin van de gemeenschap van Christenen. De tekst over de start van de eerste christengemeenschap was dan ook de Bijbellezing in de gebedsdienst als afsluiting van het middaggedeelte. Samen op weg gaan, dat is wat de geloofsgemeenschappen en parochiekernen moeten doen om zo de ene parochie, toegewijd aan de heilige Andreas, één van de eerste volgelingen van Jezus Christus te worden. We hebben dat echt mogen ervaren en aan meewerken. Een start als synodale en missionaire parochie. Samen zijn we verantwoordelijk voor onze parochie.
Vertrouwen hebben in God. Pastoor Wiertz sprak erover in zijn openingswoord. Het ging over de weersvoorspellingen, we zouden aan het eind van de middag regen krijgen. Gauw wordt er gezegd: ‘je krijgt wat je verdient’. Het weer bleef goed tot net voor de barbecue een mals buitje, eigenlijk net maar alles nat makend, naar beneden kwam. Iedereen vluchtte van het grasveld naar de overkapte ommegang. Hadden we die regen verdiend? Of was het eigenlijk een teken dat we moesten opstaan, op weg gaan naar een droge plaats. Waar we parochianen uit andere geloofsgemeenschappen tegen kwamen om zo in gesprek te komen. Dat is de synodale kerk, loslaten was vroeger was, niet dat het toen niet goed was, maar nieuwe wegen inslaan. Tijden veranderen, hoewel het op het wereldtoneel weinig anders is dan decennia of eeuwen geleden. Het was een mooie parochiedag, want we zijn één grote familie van christenen die de weg van Jezus gaan, ook hier in West-Zeeuws-Vlaanderen.
Tijdens de parochiedag hebben we afscheid genomen van vrijwilligers die in de jaren van corona hun taken voor hun geloofsgemeenschap, parochiekern of parochie hebben stopgezet. Velen als gevolg van hun leeftijd. Het thema van de liturgie voor de 23ste zondag door het jaar was ‘loslaten’. Zij hebben hun vrijwillige taak ‘losgelaten’ en gaan verder. Maar voor de parochie is het een verlies aan actieve vrijwilligers, maar zeker niet van parochianen, want we zijn samen op weg gegaan en blijven met heel de parochie die weg verder gaan. Het parochiebestuur en pastoraal team zijn alle vrijwilligers heel dankbaar voor hun inzet, hoe beperkt die ook mag zijn, voor onze parochie. Ieder gebruikt de gekregen talenten. Want de parochie kan niet bestaan met alleen de pastorale beroepskrachten, pastorale werksters en werkers, priesters……. God roept velen voor het invullen van taken die nodig zijn voor het draaiende houden van de parochie: interieurverzorgers, bloemschikkers, klusjesmannen en -vrouwen, gidsen, kosters, lectoren, misdienaars, acolieten, bezorgers kerkbalans en parochieberichten, koffieschenkers, organisten, muzikanten, zangers en zangeressen, fotografen, sleuteldragers, liturgisten, bestuurders……… noem maar op. Maar ook mensen die naar de vieringen komen. We hebben u allemaal nodig. Voel u welkom!
