Waar we naar zoeken in deze bittere tijd zijn sprankjes van hoop. Een altijd aanwezig conflict, dat soms smeult en op zaterdag 7 oktober met een steekvlam weer oplaaide, houdt de wereld in de greep. Is er nog hoop? Dat is nu een serieuze vraag. Tegelijkertijd wordt er voorzichtigjes aan gedacht en uitgesproken dat die hoop er altijd is, hoe klein en ver weg ook. Want de hoop is altijd het allerlaatste dat sterft…. Toch wordt erkend dat de situatie in de regio heel ernstig is. Wat gebeurd is, is vreselijk, met zovele slachtoffers aan beide kanten. En hoeveel slachtoffers gaan er nog vallen…? Welke reacties kunnen we nog verwachten….? Op Gaza dreigt een enorme geweldsexplosie. Maar blijft dit beperkt tot Gaza en Israël? Of worden steeds meer partijen dit intense conflict ingezogen? Wat doen de VS, wat Irak, Iran, Libanon? Hoe reageert Europa? Wat gaat dit betekenen voor velen, wereldwijd?
Partijen aan tafel krijgen lijkt op korte termijn geen optie. Een oplossing van buiten de regio? De internationale gemeenschap die ingrijpt? Die zegt: Genoeg is genoeg. Een internationale vredesmacht? Het is nog maar de vraag of dit allemaal realistisch en uitvoerbaar is. Het is zelfs een reeële vraag of we niet terug moeten in de geschiedenis…. Zijn de grenzen in het Midden-Oosten wel goed getrokken….? Is er voldoende rekening gehouden met welk volk waar leefde….? Een enorme uitdaging.
Wat kunnen wij doen? U en ik? Niet veel. Zeker niet in deze verhitte dagen. Maar wij moeten zeker toch de hoop voor ogen houden. Vurig bidden om vrede. Samen, verbonden met elkaar. Opdat alle vreselijke bloedvergieten stopt. De nuance zoeken. Maar ook elkaar respecteren en elkaar de vrijheid gunnen om vanuit zorgvuldigheid en vanuit het diepst van je hart evenwichtig te kunnen zeggen wat je zeggen wilt.
Ik wens ons en onze wereld wijsheid toe en liefde. En Gods nabijheid.
pastoor Wiel Wiertz, puttend uit een artikel in BNdeStem van woensdag 11 oktober 2023